Αυτός ο μακάριος Σίλας, αξιώθηκε από τον Κύριο να καταλεχθή μεταξύ των εβδομήκοντα Αποστόλων. Διακρίθηκε για την πίστη του, τον θεϊκό ζήλο, την υπομονή στα παθήματα και τις ταλαιπωρίες. Στις πράξεις των Αποστόλων (15, 22-29) μνημονεύεται για πρώτη φορά ως «ἀνήρ ἡγούμενος ἐν τοῖς ἀδελφοῖς». Απεστάλη δε με τον Απόστολο Παύλο, Βαρνάβα και Ιούδα, τον επικαλούμενο Βαρσαβά, στην Αντιόχεια σε επίσημη άποστολή μεταφέροντας την επιστολή των Αγίων Αποστόλων, που περιείχε την απόφαση της Αποστολικής Συνόδου των Ιεροσολύμων.
Έγινε πιστός σύντροφος του Θεηγόρου Παύλου στην Καρία, Κιλικία, Λυκαονία, Φρυγία, Γαλατία και στην Τρωάδα, και δεν τον εγκατέλειψε, αλλά συνώδευσε αυτόν και στην Μακεδονία, όταν μετά από το όραμα της Τρωάδος αποφάσισε να κηρύξη το Ευαγγέλιο στην χώρα αυτή. Τις θλίψεις στους Φιλίππους, τις ταλαιπωρίες, τους διωγμούς, τις μαστιγώσεις, τις φυλακίσεις, την θαυμαστή διάσωση, την βάπτιση τήςπορφυροπώλιδος Λυδίας, του δεσμοφύλακα και της οικογενείας του, την ίδρυση της πρώτης Έκκλησίας περιγράφουν παραστατικά οι Πράξεις των Αποστόλων στο (16, 6-40) και στη διήγηση αυτών εξαίρεται η προσωπικότης και το έργο του Αποστόλου Σίλα.
Πιστά ακολουθών τον συνώδευσε στην Αμφίπολι, Απολλωνία, Θεσσαλονίκη και στην Βέρροια. Και όταν εκεί ξέσπασε διωγμός, ο μεν Παύλος πήγε στην Αθήνα, ο Σίλας και Τιμόθεος παρέμειναν εργαζόμενοι Ευαγγελικά στην Βέρροια. Πέρα από το σημείο αυτό σιωπούν οι Πράξεις των Αποστόλων για τη δράση του Αποστόλου Σίλα. Για το ότι όμως εξακολούθησε να εργάζεται για την διάδοση του Ευαγγελίου, αυτό φαίνεται από την δευτέρα επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους που μνημονεύει και του Αποστόλου Σίλα. Ο Απόστολος Σίλας χρημάτισε Επίσκοπος στην Εκκλησία στις 30 Ιουλίου.
