Βλαστός άγιος από αγία ρίζα, υπήρξε ο άγιος Ιερομάρτυς Ελευθέριος, αγαπητοί μου αδελφοί. Άγιος ο ίδιος, αγία και η μητέρα του Ανθία. Μάρτυρας ο ίδιος, μάρτυρας και η μητέρα του Άνθία. «Ευλογημένη μάνα που γέννησες τέκνο όχι μόνο για τον πρόσκαιρο αυτόν κόσμο, αλλά για την αιωνιότητα. Ευλογημένη μάνα, που έφερες ψυχή όχι μόνο στο φως του υλικού αυτού ηλίου, αλλά στο αιώνιο και Άκτιστο Φως του Αθανάτου Ηλίου της δικαιοσύνης. Ευλογημένη μάνα που στόλισες την Εκκλησία του Χριστού με έναν ακόμη ήρωα, με έναν ακόμη μάρτυρα, με έναν ακόμη Ιερέα και επίσκοπο, με έναν ακόμη ασκητή».
Καταγόταν από την Ρώμη. Ορφανός από πατέρα. Έτσι την διαπαιδαγώγησή του την ανέλαβε η μητέρα του Ανθία, η οποία υπήρξε μαθήτρια του Αγίου Πρωτοκορυφαίου και ουρανοβόμονος Αποστόλου των Εθνών Παύλου. Και αφού υπήρξε μαθήτρια εκείνου παρέλαβε την πνευματική φλόγα εκείνου, διδάχθηκε την Αποστολική πίστη εκείνου, πυρπολήθηκε από την ουρανομήκη αγάπη για τον Χριστό. Και μετέδωσε την Παύλεια ζωή στον Άγιο Ελευθέριο, τον Παύλειο πόθο στο τέκνο της, την Παύλεια χάρη του Χριστού στον τρυφερό βλαστό της, την Παύλεια ομολογία, το Παύλειο μεγαλείο στον όντως δούλο τού Θεού και έλεύθερο από τα πάθη και από τον σατανά.
«Ευλογημένη μάνα, είθε να σε ζηλέψουν οι μανάδες όλου του κόσμου, οι γονείς όλου τού κόσμου. Είθε να κατανοήσουν ότι δεν φέρνουν στη ζωή απλώς μόνο βιολογικά όντα για να τρώνε και να πίνουν το φυσικό γάλα, την υλική διατροφή των, αλλά για να τους δώσουν τον μαστό της Εκκλησίας, το άφθαρτο γάλα της αγιότητος και αρετής. Είθε να καταλάβουν οτι φέρνουν στη ζωή αιώνιες ψυχές «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε και ἀνεστήθη», ψυχές αθάνατες. Είθε να νιώσουν ότι λόγο και απολογία θα δώσουν για τα παιδιά των.
Φροντίζουν και μεριμνούν πολλές μανάδες και πολλοί γονείς για ρούχα, για φαγητό, για μόρφωση κοσμική, για γλωσσομάθειες, για φροντιστήρια, για μουσική, για γυμναστική και φυσική αγωγή και όχι για ύπερφυσική αγωγή, όχι για την μόρφωση της ευσεβείας, όχι για την αρετή και για την αγιότητα. Την Κυριακή χτυπά η καμπάνα, χτυπά η γλυκειά φλογέρα του Καλού Ποιμένος, του Αιωνίου βοσκού και πολλές μητέρες, ούτε οι ίδιες λειτουργούνται, ούτε τα αρνάκια του Θεού οδηγούν στην Εκκλησία να λειτουργηθούν, να φωτισθούν, να αγιασθούν. Περισσότερη μέριμνα για τον ύπνο, για τα φροντιστήρια, που γίνονται το πρωί τής Κυριακής, παρά για τα αιώνια αγαθά της Θείας Λειτουργίας, της Αγίας προσευχής.
Ξενύχτι το βράδυ, ύπνος το πρωί, αγώνας για κοσμικές θέσεις και μάταιες δόξες, χρήματα και ασυδοσία, δουλεία στα πάθη, σεξουαλική εξαλωσύνη και τρέλλα, υβρεολογία, χυδαιολογία και ασέλγεια. Για όλα αυτά και για άλλα πολλά την πρώτη ευθύνη έχουμε εμείς οι μεγάλοι, οι μανάδες, oι γoνείς. Εμπρός λοιπόν να αναθεωρήσουμε την στάση μας απέναντι στα παιδιά μας. Εμπρός να μετανοήσουμε. «Ἡμάρτομεν, Κύριε, ἡδικήσαμε τά τέκνα μας, ἡνομήσαμεν ἐνώπιόν Σου». Εμπρός να μιμηθούμε την μητέρα του Αγίου Ελευθερίoυ την Αγία Ανθία. Ρίζα ευκλεής και καρπός ευκλεής,! Κοιτάτε τί γίγαντα έβγαλε στον κόσμο. Κοιτάτε ανάστημα θεϊκό. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών χειροτονείτε Ιερεύς και είκοσι επίσκοπος.
Έκανε άπειρα θαύματα. Ζούσε ζωή Αποστολική. Συνελήφθηκε από τον βασιλέα Αδριανό και βασανίσθηκε πάνω σε ένα χάλκινο πυρωμένο κρεβάτι, σε αναμμένο φούρνο, φυλακίσθηκε, δέθηκε πίσω από άγρια άλογα, αρπάχτηκε από τους αγγέλους στα βουνά, όπου ζούσε ανάμεσα στα θηρία, επέστρεψε στην αληθινή πίστη τον έπαρχο Κορέμμονα, και πεντακοσίους στρατιώτες που τους βάπτισε. Και τέλος μαρτύρησε μαζί με την μητέρα του, ή οποία την τελευταία στιγμή τον αγκάλιασε με μητρικό φίλτρο και συντροφιασμένοι δέχονται τον στέφανο τον άφθαρτο του μαρτυρίου.
Ελευθέριος ονομάσθηκε και την αληθινή ελευθερία εκηρύττε. Είναι η ελευθερία του Χριστού, η ελευθερία όχι καθώς ο κόσμος την δίνει και την εννοεί. Είναι ελευθερία από τα πάθη, από το σκοτάδι, από τα είδωλα της σάρκας, της ηδονής, του χρήματος, της κενής απάτης και δόξας. Παιδιά της εποχής μας, νιάτα της εποχής μας, μανάδες σύγχρονοι, γονείς σύγχρονοι, φεμινίστριαι σύγχρονοι, κοιτάτε τον Ελευθέριο, κοιτάτε και την πραγματική ελευθερία που ενσαρκώνει. ΑΜΗΝ.
