Η μνήμη ενός Αγίου αποτελεί σημαντικό γεγονός για την Εκκλησία και ιδιαίτερα για την Ενορία, η οποία πανηγυρίζει και δέχεται την τιμή από τον Άγιο, στο όνομα του οποίου εγκαινιάσθηκε ο Ιερός Ναός της, αλλά και αφορμή χαράς, και επικοινωνίας μεταξύ των μελών της. Όπως είναι γνωστόν, ως ημέρα εορτής των αγίων επελέγη από την Εκκλησία η ημέρα της εξόδου τους από τον μάταιο αυτόν κόσμο, επειδή είναι η ημέρα κατά την οποία «γεννώνται» στην αιώνια θεία ζωή, την οποίαν άλλωστε βιώνουν από το ενταύθα. Αυτό δείχνει ότι οι Άγιοι, όπως όλοι οι άνθρωποι, εξακολουθούν να ζουν και μετά την έξοδο της ψυχής τους από το σώμα και αυτό αποδεικνύεται από τα άφθαρτα λείψανά τους, τα οποία ευωδιάζουν και θαυματουργούν.
Σε όλη την επίγεια ζωή τους αγωνίσθηκαν να αποκτήσουν υπαρξιακή κοινωνία με τον Άγιο Τριαδικό Θεό και γι’ αυτό νικούν τον διάβολο και διαλύουν τις «μηχανές του» με την δύναμη της Χάριτος του Θεού που ενοικεί μέσα τους. Η αγία Μαρίνα σε κάποιες αγιογραφίες εικονίζεται να κρατά τον διάβολο από τα κέρατα, να τον εμπαίζη και να τον καταισχύνη. Αυτό φανερώνει ότι ο διάβολος είναι ανίσχυρος, αφού μπορούν με την δύναμη του Χριστού να τον νικήσουν και να τον εξευτελίσουν άνθρωποι φαινομενικά αδύναμοι, καθώς και μικρά παιδιά.
Η αγία Μαρίνα γεννήθηκε το 270 μ.χ. στην Αντιόχεια της Πισιδίας στα χρόνια του αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β Η μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά την γέννησή της και ο πατέρας της, που ήταν ιερέας των ειδώλων, ανέθεσε την ανατροφή της σε μία εξαιρετική γυναίκα χωρίς, βέβαια, να γνωρίζη ότι ήταν Χριστιανή. Έτσι η αγία Μαρίνα διδάχθηκε την αλήθεια του Ευαγγελίου από τα μικρά της χρόνια, και σε ηλικία δεκαπέντε ετών απεκάλυψε στον πατέρα της ότι είναι Χριστιανή. Ο έπαρχος Ολύμβριος δεν άργησε να πληροφορηθή το γεγονός και διέταξε να την συλλάβουν.
Όταν όμως την είδε, θαμπώθηκε από την ομορφιά της και της ζήτησε να γίνη σύζυγός του, αφού πρώτα αρνηθή τον Χριστό. Εκείνη αντέδρασε έντονα και σε κάθε προσπάθειά του να την πείση να αποκηρύξη την πίστη της και να λατρεύση τα είδωλα, απαντούσε θαρραλέα «είμαι Χριστιανή». Τότε διέταξε και την βασάνισαν σκληρά. Της καταξέσχισαν σάρκες με ραβδιά, την κρέμμασαν και την φυλάκισαν και επειδή εξακολουθούσε να παραμένη σταθερή στην πίστη της την έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες. Οι πληγές της όμως γιατρεύθηκαν αμέσως, με αποτέλεσμα πολλοί από τους παρευρισκομένους που είδαν το θαύμα να πιστεύσουν στον Χριστό.
Οι επανειλημμένες προσπάθειες του να μεταπείσει την Μαρίνα θα αποβούν μοιραίες γι αυτό και γεμάτος οργή διέταξε να την γυμνώσουν και να την δείρουν αλύπητα. Τα βασανιστήρια συνεχίζονται με δικαστική απόφαση. Την κρέμασαν και καταξέσχισαν τις πλευρές της με σιδερένια νύχια και μισοπεθαμένη την ξανάριξαν στη φυλακή. Τότε στη φυλακή έγινε κάτι θαυμαστό και διδακτικό. Ο αντίδικος διάβολος που έβλεπε την υπομονή και την αντοχή της Αγίας θέλησε και φανερά να την φοβίσει και να την αναγκάσει να αρνηθεί τον Χριστό. Παρουσιάστηκε σαν φοβερό μαύρο θηρίο, έτοιμο να την κατασπαράξει. Έβγαζε φωτιές από το στόμα και δυνατές φωνές. Εκείνη με θερμή προσευχή ζητούσε από τον Κύριο να την προστατεύσει.
Έκανε το σημείο του Σταυρού και φάνηκε πως το θηρίο χωρίστηκε στα δύο. Ο σατανάς άλλαξε μορφή και έγινε σαν άνθρωπος και σαν σκύλος με ουρά και κέρατα. Δεν δίστασε η Αγία, τον άρπαξε από το κέρατο και με ένα σφυρί που βρέθηκε κοντά της τον κτύπησε δυνατά στην κεφαλή. Με την πίστη της και την προσευχή της τον νίκησε. Αμέσως φάνηκε μέσα στη φυλακή ένας φωτεινός Σταυρός που έκανε να λάμπει το δεσμωτήριο. Πάνω στο Σταυρό παρουσιάσθηκε ένα λευκό περιστέρι και μια φωνή να λέει: «Χαίρε δούλη πιστή του Κυρίου. Χαίρε γιατί έφτασε η στιγμή να πάρεις το στεφάνι της αιωνίας δόξας». Ο Θεός δια πρεσβειών της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης να φυλάει να σκέπη και να αγιάζει τα σπίτια μας. Αμήν Χρόνια Πολλά και ευλογημένα.
