Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

Διανύουμε τήν ἱερότερη περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔτους. Τήν Μεγάλη Σαρακοστή. Ἕνα χρονικό διάστημα πού θά μᾶς ὁδηγήσει στό Πάσχα. Κι ὡς τότε: Νηστεία, ἐγκράτεια, ἀγώνας καί μπόλικη προσευχή.

Ὡς τήν «ἑορτή τῶν ἑορτῶν», τό Πάσχα, οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες, οἱ ὁμαδικές αὐτές προσευχές πού τελοῦνται στούς Ὀρθόδοξους Ναούς μας – τουλάχιστον ὅπου ὑπάρχει ἐφημέριος – εἶναι ἀρκετές, εἶναι κατανυκτικές, γλυκές, κουραστικές καί ταυτόχρονα …ξεκούραστες.

Κουραστικές γιά τό στόμα ἀπό τά πολλά ψαλλόμενα, κουραστικές γιά τά πόδια ἀπό τήν ὀρθοστασία, ἀλλά ξεκούραστες γιά τή ψυχή καί τό ἀνθρώπινο ταλαιπωρημένο πνεῦμα. Ἡ κάθε ἐνορία, μέ τοῦτο τό Σαρακοστιανό λειτουργικό πρόγραμμα, μεταμορφώνεται σ’ ἕνα μικρό Μοναστήρι! Κι εἶναι ὄμορφη αὐτή ἡ ἐμπειρία.

Ἡ κάθε ἡμέρα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι ἕνα εἰκοσιτετράωρο γεμάτο προσευχή! «Ἀπό φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός». Ἡ ἐκκλησιαστική ἡμέρα ξεκινᾶ πάντα τό ἀπόγευμα. Ἔτσι οἱ καμπάνες, τά στόματα αὐτά τῶν Ναῶν πού προσκαλοῦν ὅσους πιστούς θέλουν στό ἐπίγειο σπίτι τοῦ Θεοῦ Πατέρα, χτυποῦν ρυθμικά κάθε ἀπόγευμα. Κι ὁ Ἱερεύς καί οἱ λιγοστοί πιστοί συμπροσεύχονται μέ τήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου. Ἕνα σύνολο ψαλμῶν, κατανυκτικῶν ὕμνων καί εὐχῶν. Οἱ παλαιότεροι τήν ὀνόμαζαν «Κύριε τῶν δυνάμεων», γιατί ἀκούγεται τοῦτος ὁ ὑπέροχος ὕμνος. Ἕνας ὕμνος πού διαδηλώνει πρός κάθε κατεύθυνση πώς ὁ Θεός εἶναι δυνατότερος, ἰσχυρότερος, βοηθός, σκεπαστῆς καί σωτηρία. Ἕνας ὕμνος πού προσκαλεῖ τό Θεό νά ἔλθει κοντά στόν ἄνθρωπο! «Μεθ’ ἠμῶν γενού», ἔλα μαζί μας…

Τό λειτουργικό πρωινό ξεκινᾶ μέ τήν Ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ. Προσευχή πού παλαιότερα γινόταν τά μεσάνυχτα. Καθώς ἁπλώνει ἡ νύκτα τή σκοτεινιά της, ὁ πιστός σκέφτεται τό θάνατο, τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του καί καταφεύγει στόν Πλάστη τοῦ ζητώντας τό θεῖο Τοῦ ἔλεος! Μιλᾶ μέ τό Θεό χωρίς πολλούς ὕμνους, τροπάρια καί ψαλμωδίες. «Ἐλέησον μέ», Τοῦ λέει καί Τόν παρακαλεῖ.

Καί καθώς συμμαζεύει ἡ νύχτα τή ψύχρα καί τή μαυρίλα της, συνεχίζουμε τήν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου. Σάν τίς Μυροφόρες πού μαζί μέ τή Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ «ὄρθρου βαθέως» ἔτρεξαν στόν Τάφο τοῦ Κυρίου, τρέχουμε κι ἐμεῖς στό Ναό. Εἶναι μία προσευχή πού μᾶς θυμίζει πολλά μά, κυρίως τόν Ἅγιο πού γιορτάζει τή κάθε μία ἡμέρα καί τούς βασικούς στόχους τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, τή μετάνοια, τή νηστεία, τήν ἐγκράτεια… Λίγο πρίν κλείσει ὁ Ὄρθρος ἀρχίζουν οἱ Ἀκολουθίες τῶν Ὡρῶν.

Ἡ κάθε μία – ἡ Πρώτη, ἡ Τρίτη, ἡ Ἕκτη καί ἡ Ἐνάτη – μας θυμίζει κάποιο σημαντικό γεγονός ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Τή Σταύρωση, τό Θάνατο τοῦ Ἰησοῦ, τήν Πεντηκοστή… Καί, Τετάρτες καί Παρασκευές τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἔχουμε τή Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων. Ἑσπερινός καί Λειτουργία μαζί! Ἤθελαν οἱ παλαιότεροι Χριστιανοί νά κοινωνοῦν τακτικότερα: Κυριακή, Τετάρτη, Παρασκευή καί Σάββατο!

Τί νά γράψω γιά τά δειλινά τῶν Παρασκευῶν, μέ τήν Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου; Ἄλλη νότα, ἄλλο ὕφος, ἄλλα λόγια, ἄλλα ψαλσίματα. Ἐλπιδοφόρα, χαρούμενα. Κυριαρχεῖ Αὐτή πού βασιλεύει στίς καρδιές μας, ἡ Παναγία ἡ Κεχαριτωμένη, ὅπως Τήν ὀνόμασε ὁ Ἀρχάγγελος. Πόσες παιδικές θύμισες δέν κουβαλᾶ ὁ καθένας μας ἀπό τά βράδια ἐκεῖνα τῶν Χαιρετισμῶν! Δυστυχῶς, τά παιδιά μας σήμερα, πνιγμένα στά φροντιστήρια καί στίς ἄλλες ἐξωσχολικές τους ἐνασχολήσεις, αὔριο θά εἶναι στεγνά ἀπό ὅλα δαῦτα…

Ἀκολουθία – κατά τή γνώμη μου –  γλυκύτερη, θεωρῶ πώς εἶναι ὁ Κατανυκτικός Ἑσπερινός της Κυριακῆς, ὁ Ἑσπερινός της συγνώμης. Θαυμάσια τροπάρια! Μᾶς μεταγγίζουν τό θεῖο ἔλεος. Μᾶς ἁρπάζουν τή ψυχή καί μᾶς τή μεταφέρουν στό θρόνο τοῦ Θεοῦ γιά νά Τοῦ ποῦμε δακρυσμένοι: «Κύριε, μή ἀποστρέψεις τό πρόσωπό Σου, ἀπό μένα τό παιδί Σου, γιατί θλίβομαι, ὑποφέρω καί πονῶ παντοιοτρόπως»… «Κύριε, συγχώρεσε μέ, γιατί κι ἐγώ συμφιλιώθηκα μέ τόν ἀδελφό μου».

Τί κρίμα πού ὅλες αὐτές τίς Ἀκολουθίες τῆς «Ἁγίας Σαρακοστῆς», τίς ἀγνοοῦν οἱ Χριστιανοί μας! Σίγουρα εἶναι δύσκολο κάποιος νά τίς παρακολουθήσει ὅλες. Οἱ συνθῆκες εἶναι πολύ διαφορετικές, οἱ ἐργασίες μᾶς ἀποπνικτικές, ὁ χρόνος μᾶς λίγος κι ἡ θέλησή μας μηδαμινή… Ὅμως, ἀξίζει τόν κόπο. Μία ἀπόφαση χρειάζεται, μία προσπάθεια. «Πίστη» καί «πόθος»… Γιά νά καταλάβουμε πώς ἦρθε Σαρακοστή καί πώς, ἔρχεται τό Πάσχα.

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

Καθαρά Δευτέρα σήμερα, ἀρχή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἐχθές ἡ συγνώμη καί ἀπό σήμερα ἡμέρα πένθους καί νηστείας σωματικῆς, ἀλλά κυρίως ὅμως πνευματικῆς. Σήμερα εἶναι ἡμέρα ἀργίας. Ἡ ἐκκλησία μᾶς πενθεῖ καί ἀρχίζει ἀπό πρωίας μέ πολύωρες κατανυκτικές ἀκολουθίες καί προσευχές. Οἱ περισσότεροι ὅμως ἀπό μᾶς τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς ἀκολουθοῦμε λαϊκές παραδόσεις καί ὄχι θρησκευτικές. Ἔτσι λοιπόν οἱ χριστιανοί μας θά βγοῦν στήν ὕπαιθρο μέ τά λεωφορεῖα, μέ τά αὐτοκίνητά τους, θά τό στρώσουν στό γλέντι, στό χορό καί στή μέθη, τήν ὁποία ὅπως ἀκούσαμε ἐχθές στό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τήν καυτηριάζει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ…

Βέβαια, τό νά ὑψώσουν τά παιδιά τό χαρταετό τούς αὐτό δέν εἶναι κακό, πού θά γιορτάσουν τά κούλουμα καί ἄλλα ἔθιμα…θά μείνουν ὅμως, καί αὐτό εἶναι σημαντικό, μακριά ὅμως ἀπό αὐτό πού ζητᾶ αὐτή τήν ἡμέρα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Ἀρκετοί θά νηστέψουν μέ ἄλαδες τροφές, καί ἄλλοι θά κάνουν μονοήμερη ἤ διήμερη ἤ καί τριήμερη νηστεία. Ἀκόμα ὅσοι μποροῦν μόνο μέ νερό καί ἀντίδωρο. Καί αὐτή εἶναι ἡ πρώτη καλή ἀρχή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Καθαρά Δευτέρα εἶναι ἡμέρα πένθους.

Ἡ ἐκκλησία μας καί ὅλοι οἱ ναοί ἐνδύονται μέ μαῦρα ἤ μόβ καλύμματα. Ἀκόμα καί τά κανδήλια μᾶς γίνονται πένθιμα. Μετά ἀπό τήν χθεσινή βραδινή συγνώμη στούς ἱερούς ναούς καί στίς οἰκογένειες ὅπου ὑπάρχει ἡ εὐλαβής αὐτή συνήθεια, ὅλοι οἱ σωστοί ὀρθόδοξοι χριστιανοί, θά καλλιεργήσουν περισσότερο τή μετάνοια. Διότι ἀνοίγεται ἕνα στάδιο 49 ἡμερῶν πνευματικῶν ἀγώνων (ἀκούσαμε ἐχθές τό στάδιο τῶν ἀρετῶν «ἠνέοκται» πού ἔψαλλαν οἱ ψάλτες μας) διά μέσου τῶν ὁποίων καλοῦνται οἱ χριστιανοί νά συμμετάσχουν στό Πάθος τοῦ Χριστοῦ μέχρι τή Μεγάλη Ἑβδομάδα.

Δέν μποροῦμε νά ὑποδεχτοῦμε τόν Νυμφίο Χριστόν ψυχικά ἀπροετοίμαστοι. Σωματικά δέν μποροῦμε ἔτσι κι ἀλλιῶς, διότι κουβαλᾶμε χίλιες δύο ἀρρώστιες ὁ καθένας, καί οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς εἴμαστε ἄρρωστοι καί ἀνήμποροι. Μποροῦμε ὅμως νά προετοιμαστοῦμε πνευματικά μέ αὐστηρή πνευματική νηστεία. Καί πρῶτον, μέ ἐγκράτεια τῆς γλώσσας. Ὄχι κρίσεις καί ὄχι κατακρίσεις. Δεύτερον, μέ νηστεία τῶν σωματικῶν μας αἰσθήσεων καί τρίτον μέ νηστεία τῶν λογισμῶν, τῶν ἀκαθάρτων σκέψεων, τῶν αἰσχρῶν νοημάτων καί τῶν πονηρῶν φαντασιῶν. Ἡ τριπλῆ αὐτή νηστεία εἶναι νηστεία παθῶν. Δηλαδή, καλούμαστε σέ αὐστηρή πνευματική νηστεία ἐναντίον τῶν παθῶν μας.

Καί πρέπει νά τά σκοτώσουμε τά πάθη μέσα μας. Γι’ αὐτό καί λέμε ὅτι ἡ νηστεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀλλά ὅπως καί κάθε ἄλλη νηστεία, Τετάρτης, Παρασκευῆς, Χριστουγέννων, Δεκαπενταυγούστου καί λοιπά, εἶναι κυρίως ἡ τριπλῆ πνευματική νηστεία πού ἀναφέραμε, καί αὐτή ἡ νηστεία εἶναι παθοκτόνος καί ὄχι σωματοκτόνος. Δέν σκοτώνουμε δηλαδή, τό σῶμα μας πού εἶναι ναός τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἀλλά τά πάθη μας. Ἡ ἐκκλησία μας, μᾶς συνιστᾶ καί μᾶς προτρέπει ἀπό σήμερα νά καθαρίσουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό κάθε μολυσμό σαρκός καί πνεύματος.

Τίς δέ λαμπάδες τῶν ψυχῶν μας, νά τίς στολίσουμε, νά τίς εὐπρεπίσουμε μέ ἔργα ἀγάπης, ἐλεημοσύνης, φιλοξενίας, μέ ἔργα πού νά ἔχουν τό πνεῦμα μέσα τῆς ἐπιείκειας, τῆς συγχωρητικότητος, τῆς ταπεινοφροσύνης. «Μή κατεσθίοντες τόν πλησίον τή συκοφαντία καί τή κατακρίση». Τό λέει ἀρχαία ἐ; πιστεύω νά τό καταλάβατε. Δηλαδή, νά μή καταξεσχίζουμε καί νά μή κατατρώγουμε τίς σάρκες τοῦ πλησίον, τοῦ ἀδελφοῦ μας, τοῦ συνανθρώπου μας. Μέ τί; Μέ τίς συκοφαντίες καί τίς κατακρίσεις. Ὁ πλησίον μπορεῖ νά εἶναι ὁποιοσδήποτε…νά εἶναι ὁ φίλος, νά’ ναί ὁ γνωστός, νά’ ναί ὁ γείτονας, νά’ ναί ὁ συγγενής, νά’ ναί ὁ παπάς σας…κι ἐγώ μέσα, νά’ ναί ὁ Δεσπότης, νά’ ναί ὁ γιατρός, νά’ ναί ὁ συνεργάτης, νά’ ναί ὁ προϊστάμενος, νά’ ναί τό παιδί μας, νά’ ναί ὁ σύντροφός μας, νά’ ναί ὁ βουλευτής, ὁ ὑπουργός, ὁ ὑπάλληλος, καί κάθε χριστιανός.

Σκοπός μᾶς εἶναι λοιπόν νά σκοτώσουμε καί νά διαλύσουμε κάθε πάθος, κάθε κακία καί κάθε πονηριά ἀπό μέσα μας. Καί μέ ἄλλο κατανυκτικότατο τροπάριο, ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἀπευθύνεται στήν ψυχή τοῦ καθενός ἀπό μας, στή δική σας ψυχή ἀλλά καί στή δική μου ψυχή… καί φωνάζει: «Νίψον ψυχή μου.. », «πλύσου ψυχή μου… », «Νίψου…. » καί ψυχή σου καί ψυχή ὅλων… «Νίψον, γρηγόρησον, στέναξον, δάκρυσον, βόησον διά προσευχῆς (καί διά τῆς διπλῆς νηστείας πνευματικῆς καί τῆς κατά δύναμιν σωματικῆς) ὅλων τῶν τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν σου φόρτον ἀπορριψον». Ὅλο τό βάρος πού φέρνεις πάνω στούς ὤμους σου καί πάνω στήν καρδιά σου καί στήν ψυχή σου…τό βάρος αὐτό τό τεράστιο, τό μεγάλο, τό ἀσήκωτο ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά πάθη…νά τό ἀπορρίψεις.

Πῶς ὅμως; Καί ἀπαντάει ἡ Ἐκκλησία, στό ἴδιο τροπάριο… «Τή θερμή μετανοία». Μέ τήν ὁλοθερμή, μέ τήν ὁλοζώντανη, μέ τήν ἀληθινή μετάνοια. Μέ αὐτόν τόν τρόπον ἀπορρίπτεται τό βάρος τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν. Νά λοιπόν, τί μᾶς διδάσκει καί σέ τί μᾶς προτρέπει ἡ ἀρχή τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.. Ἀλλά καί σήμερα στό πρῶτο μεγάλο ἀπόδειπνο τῆς Καθαρᾶς Δευτέρας, ἀκούσαμε ψαλτᾶ τήν μεγαλοπρεπέστατη προειδοποίηση τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέν εἶναι μόνο μεγαλοπρεπής, εἶναι καί αὐστηρά προειδοποιητική: «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;»

Ψυχή μου, λέει, ψυχή μου, σήκω ἀμέσως ἐπάνω, σήκω ὄρθια, στάσου ὄρθια καί μάλιστα γρήγορα, τώρα ἀμέσως. Γιατί κοιμᾶσαι τόσο βαριά τόν ὕπνο τῆς ἁμαρτίας; Γιατί ἀμελεῖς τόν πνευματικό σου ἀγώνα ποῦ ἀφορᾶ τή σωτηρία σου; Γιατί καθυστερεῖς στό νά πολεμᾶς ἐναντίον τῶν παθῶν σου; Γιατί κοιμᾶσαι; Ξύπνα ἐπιτέλους! Δέ βλέπεις ὅτι πλησιάζει τό τέλος σου; Δέ βλέπεις ὅτι σήμερα, αὔριο, μεθαύριο φεύγεις ἀπ’αὐτή τή ζωή, πεθαίνεις; Ψυχή μου, ψυχή μου, θά βρεθεῖς εἴτε τό θέλεις εἴτε δέν τό θέλεις, εἴτε σ’ἀρέσει εἴτε δέ σ’ ἀρέσει μπροστά στό φοβερό κριτήριο τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Καί τότε;…μέλλεις θορυβεῖσθαι. Καί τότε θά θορυβηθεῖς, θά φοβηθεῖς, θά τρομάξεις.

Γι’αὐτό πρίν εἶναι ἀργά «Νίψον, ψυχή μου, γρηγόρησον, στέναξον, δάκρυσον, μετανόησον» καί τότε φώναξε δυνατά καί μέ ὅλη σου τήν καρδιά «Ὁ Θεός μου ἰλάσθητι μοί τῷ ἁμαρτωλῶ», «’Ἥμαρτον στόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου», «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον μέ ὅτι ἡ ψυχή μου κακῶς δαιμονίζεται μέσα της, ἀπό τά δικά μου τά πάθη καί τίς δικές μου κακίες». «Μνήσθητί μου Κύριε ὅταν ἔρθεις ἐν τή βασιλεία Σου». «Κύριε, Κύριε, δώρισέ μου..τοῦ ὁρᾶν τά ἐμᾶ πταίσματα καί μή κατακρίνειν οὐδέποτε τόν ἀδελφόν μου». Ἔτσι κλείνει κάθε Μεγάλη Σαρακοστή καί κάθε ἀπό τίς Ὧρες πού διαβάζουμε.

Ὑπάρχουν λοιπόν πάθη πού κάθε μέρα μᾶς βασανίζουν, ὑπάρχουν ἀδυναμίες πού καθημερινῶς μᾶς ταλαιπωροῦν, ὑπάρχουν κακίες καί πονηριές πού μαυρίζουν τίς σκέψεις μας καί σκοτίζουν τό νοῦ μας. Πολλά τά ἀγκάθια τῆς ψυχῆς μας πού θέλουν τή φωτιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά νά καοῦν καί νά ἐξαφανιστοῦν τελείως. Καί ἡ φωτιά αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή μετάνοια, εἶναι τά δάκρυα τῆς μετανοίας καί στήν προσευχή καί ἰδιαίτερα στό πετραχήλι τοῦ πνευματικοῦ.

Γιά νά πάρει ὅμως φωτιά ἡ προσευχή μας, αὐτή ἡ προσευχή πού κάνουμε κάθε μέρα, αὐτό τό μικρό κομποσχοινάκι, αὐτό τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον μέ» πρέπει νά γίνεται καί αὐτό μέ πνεῦμα μετανοίας.Ἀλλά καί ὁ ἐκκλησιασμός μᾶς πρέπει νά ἔχει τή θερμότητα τῆς μετανοίας. Σήμερα πού ἐκκλησιαστήκαμε ὅλοι μας καί πού ὅλοι μας (εἴτε κοινωνήσουμε εἴτε ὄχι) παίρνουμε τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος… γιά νά τή νιώσουμε βαθιά μέσα μᾶς πρέπει νά ἔχουμε ἔρθει ἤδη μέ πνεῦμα μετανοίας. Καί ὅταν κοινωνοῦμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων νά μήν προσερχόμαστε μόνο μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης, ἀλλά καί μέ μετάνοια ἀληθινή.

Καί τήν Ἁγία Γραφή ὅταν τή μελετᾶμε, πρέπει ἡ καρδιά μας νά πυρπολεῖται ὄχι μόνο ἀπό τή ζέουσα πίστη ὅτι αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός λόγος τοῦ Θεοῦ, αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια πού σώζει, ἀλλά καί ἀπό τή μετάνοια. Πολύ περισσότερο ἡ μετάνοια ὀφείλει νά μᾶς διακατέχει ψυχοσωματικά στό μεγάλο μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Ἀλλά καί ἡ πολλαπλή μας νηστεία, κυρίως ἡ πνευματική, στίς αἰσθήσεις καί στή γλώσσα καί στούς λογισμούς καί ὕστερα ἡ σωματική ὅπως εἴπαμε, διότι ἔχουμε πολλές ἀσθένειες θά πρέπει καί αὐτή νά μπολιάζεται μέ τό πνεῦμα τῆς μετανοίας. Καί τότε… καί μόνο τότε θά λάβουμε πλουσιοπάροχα τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν. Καί ἡ ψυχή μας θά καθαριστεῖ, θά γίνει πεντακάθαρη σάν τό πανάλευκο χιόνι. Μέ αὐτές τίς σκέψεις εὔχομαι σέ ὅλους σας καλή Ἁγία Καρποφόρα καί Εὐλογημένη Τεσσαρακοστή καί καλό Παράδεισο.

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

Ποίος είναι ό «χρυσούς κανών» Μορφωμένος άνθρωπος ό κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε με αυστηρότητα. Ήταν σχολαστικά ηθικιστής. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχώρηση εύκολα τους άλλους. Παντού έβλεπε αμαρτίες και αμαρτωλούς. Αυτό κάνουν όλοι οι ηθικιστές. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ίάκωβον, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. ‘Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές.

Ρώτησε τον Γέροντα για το σοβαρό (το σοβαρώτερον;) θέμα της συγχωρήσεως των άλλων ανθρώπων, πού δυσκολεύονταν να το κατανόηση:  

Continue reading Πώς συγχωρούμε τους άλλους →

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

α) Τί εἶναι ἡ προσευχή;

Ὁ Γρη­γό­ριος ὁ Νύσ­σης λέ­γει: Προ­σευ­χή δέ αἴ­τη­σις ἀ­γα­θῶν με­τά ἱ­κε­τη­ρί­ας προ­σα­γο­μέ­νης Θε­ῶ» Δη­λα­δή προ­σευ­χή εἶ­ναι τό νά ζη­τᾶς πνευ­μα­τι­κά ἀγαθά μέ ἱ­κε­σί­α ἀ­πό τό Θε­ό. «Προ­σευ­χή Θε­οῦ ὁ­μι­λί­α, δη­λα­δή συ­νο­μι­λί­α με­τά τοῦ Θε­οῦ. «Τῶν ἀ­ο­ρά­των θε­ω­ρί­α, τῶν Ἀγ­γέ­λων ὁ­μο­τι­μί­α»(λό­γος α΄εἰς τήν προ­σευ­χήν ).

Καί ὁ Ἰ­ω­άν­νης ὁ Χρυ­σό­στο­μος· «Εὐ­χή οὐ­δέν ἕ­τε­ρον ἐ­στιν ἤ δι­ά­λε­ξις πρός τόν Θε­όν καί ὁ­μι­λί­α πρός τῶν ὅ­λων Δε­σπό­την» (ζ΄Κα­τήχ.)Δη­λα­δή προ­σευ­χή δέν εἶ­ναι τί­πο­τε ἄλ­λο πα­ρά συ­νο­μι­λί­α μέ τό Θε­ό, ­ὅ­που εἶ­ναι Δε­σπό­της ὄλων.

Continue reading Λίγα Λόγια για την Προσευχή →

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

Λίγα βιογραφικά για το Γέροντα Πορφύριο

Ο αείμνηστος πατήρ Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας και δώδεκα περίπου χρονών πήγε στο Άγιο Όρος, όπου ασκήτεψε γύρω στα επτά χρόνια. Τότε αρρώστησε βαρειά και οι γεροντάδες του τον στείλανε σε μοναστήρι στον κόσμο. Εκεί τον γνώρισε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος ο Γ’, ο οποίος αφού διαπίστωσε την αρετή του και τα θεία χαρίσματα, που από τόσο νωρίς του είχε δώσει ο Θεός, τον χειροτόνησε ιερέα σε ηλικία είκοσι ετών.

Continue reading Ο Γέροντας Πορφύριος →

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

Πώς αποκτάται η ταπεινοφροσύνη

Είναι δύσκολο να αποκτήση κανείς την ταπεινοφροσύνη. Διότι αν δεν απομακρυνθή από κάθε είδους δόξα, δεν θα μπορέση να αποκτήση αυτόν τον θησαυρό. Είναι δε τόσο μεγάλη η ταπεινοφροσύνη, ώστε, ενώ ο διάβολος φαίνεται ότι μιμήται όλες τις αρετές, γι’ αυτήν ούτε καν γνωρίζει τί τέλος πάντων είναι. Και ο Απόστολος, γνωρίζοντας την ασφάλεια και την σταθερότητά της, μας προστάζει να την ενστερνισθούμε και όλους όσους ασκούν τις αρετές να είναι ντυμένοι μ’ αυτήν.

Continue reading Περί Ταπεινοφροσύνης (Οσία Συγκλητική) →

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

Η Θεοτόκος αρχή και τέλος της σωτηρίας των ανθρώπων

Πάσχα του καλοκαιριού ονομάζει ο πιστός λαός μας την δεκαπενθήμερη περίοδο που ξεκινά την 1η Αυγούστου και καταλήγει στις 15 Αυγούστου, την ημέρα που η Αγία μας Εκκλησία τιμά την Κοίμηση της Υπεραγίας μας Θεοτόκου.
Continue reading Η Θεοτόκος αρχή και τέλος της σωτηρίας των ανθρώπων →

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

Κυριακή β΄ Ματθαίου

«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἀλιεῖς ἀνθρώπων».

O Κύριος, αγαπητοί μου αδελφoί, είναι ο Πρώτος και Μοναδικός αλιεύς, ο Θείος Ψαράς των ψυχών των ανθρώπων. Αλλά θέλησε να αναδείξει και άλλους αλιείς και άλλους ψαράδες μέσα στη νοητή θάλασσα της ανθρωπότητος, που θα συνέχιζαν το άγιο, αλιευτικό, κηρυκτικό, ποιμαντικό και αγιαστικό του έργο. Και κάλεσε ο Χριστός μας τους Αποστόλους Του να τον ακολουθήσουν, για να τους ετοιμάσει και να τους αποστείλει. Πότε και πώς τους κάλεσε; Μας το λέει το σημερινό Ιερό Ευαγγέλιο. Μόλις ξεκίνησε για το θείο Του έργο περπατούσε μια μέρα στην θάλασσα της Τιβεριάδος. Ήταν εκεί δύο απλοϊκοί ψαράδες με απλή και αγαθή καρδιά, πτωχοί επαγγελματίες, που πάλευαν να βγάλουν το μεροκάματό τους. Και ήταν αδέλφια οι ψαράδες αυτοί.

Continue reading Κυριακή β΄ Ματθαίου →

 Αποστολή Email                         Εκτύπωση ανάρτησης

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ

Στήν  Εὐαγγελική Περικοπή τῆς Κυριακῆς του Τυφλοῦ, ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἀναφέρεται σέ ἕνα ἀπό τά σημαντικά θαύματα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, στή θεραπεία τοῦ ἐκ Γενετῆς τυφλοῦ. Τό γεγονός μάλιστα ὅτι ὁ Χριστός ἀπό πηλόν δημιουργεῖ νέον ὀφθαλμόν στόν ταλαιπωρημένο τυφλό ἀποδεικνύει τή πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τή Θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα ὅτι ὁ Θεός – Πατέρας δημιούργησε τά πάντα διά τοῦ Υἱοῦ του.
Πολλά εἶναι τά ἀξιόλογα στοιχεῖα τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς. Πέραν ἀπό τή σημασία τῆς διδασκαλίας τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιά τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ πού ἦρθε στό κόσμο γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό θάνατο, ἀξίζει νά σταθοῦμε σέ δύο στοιχεῖα πού ἔχουν σχέση μέ τήν ἐποχή μας καί μάλιστα μέ τήν ἀδιαφορία καί τήν ἀνευθυνότητα πού συναντοῦμε μερικές φορές στούς ἀνθρώπους πού ἀναμένουμε νά προστατεύουν ἠθικά τά παιδιά καί τήν εὐρύτερη κοινωνία.

Continue reading Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ →