Αποστολή Email                      Εκτύπωση ανάρτησης

Η αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι περίοδος στην οποία η Εκκλησία μας καλεί τα παιδιά της σε πνευματικές ασκήσεις και περισυλλογή. Είναι περίοδος μετανοίας. Την περασμένη Τετάρτη εψάλη ο Μέγας Κανών, που είναι ένας θρήνος για την άμαρτωλοτητά μας. Και σήμερα, πέμπτη Κυριακή των Νηστειών, προβάλλει ως υπόδειγμα μία γυναίκα που μετανόησε και επέστρεψε στο Θεό. είναι η όσια Μαρία η Αιγύπτια εορτάζει δύο φορές το χρόνο, την 1η Απριλίου και σήμερα. Γύρω από τον βίο της θα στραφεί ο λόγος. Τα παλιά τα χρόνια ζούσε στην έρημο ένας ασκητής, ο Ζωσιμάς. Η φήμη του προσείλκυε πολλές ψυχές. Ήταν όντως άγιος. Άλλα μία μέρα του πέρασε ένας λογισμός – αρκεί και ένας λογισμός για να κάνη τον άνθρωπο ν’ αμαρτήσει.

Ο σατανάς του έλεγε «Ζωσιμά, είσαι ο αγιότερος άνθρωπος!». Ο Θεός όμως, που αγαπούσε το Ζωσιμά, δια οράματος του είπε «Δεν είσαι συ ο αγιότερος κοντά στον Ιορδάνη ποταμό υπάρχει κάποιος ανώτερος από σένα». Υπήκουσε και πήγε στον Ιορδάνη, σ’ ένα ξακουσμένο μοναστήρι. Εκεί είχαν συνήθεια, την πρώτη μέρα της μεγάλης Τεσσαρακοστής όλοι οι καλόγηροι να φεύγουν αδείαζαν το μοναστήρι, έβγαιναν στην έρημο, κ’ εκεί έμεναν 40 μέρες. Επέστρεφαν την Κυριακή των Βαΐων, για να εορτάσουν όλοι μαζί τα πάθη και την ανάστασι του Κυρίου. Έτσι έκανε κι ο άγιος Ζωσιμάς. Βγήκε στην έρημο. Καθώς περπατούσε, βλέπει μία σκια. Φοβήθηκε. Πλησιάζει. Δεν ήταν φάντασμα, ήταν μία γυναίκα η Μαρία η Αιγύπτια.

Είχε γίνει πετσί και κόκαλο άπ’ τη νηστεία. Ο Ζωσιμάς τη ρώτησε πως βρέθηκε εκεί, και αυτή διηγήθηκε τον βίο της. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που του είπε μάθαμε για αυτήν τα εξής. Η όσια Μαρία έζησε την εποχή του ενδόξου βασιλέως του Βυζαντίου Ιουστινιανού (527-565). Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, που ήταν τότε πόλις ξακουσμένη, κέντρο γραμμάτων και επιστημών, σπουδαίο λιμάνι της Μεσογείου, εστία κοσμικής ζωής. Εκεί γεννήθηκε. Άλλα είχε το ατύχημα να πεθάνουν οι γονείς της κ’ έμεινε ορφανή. Στο περιβάλλον εκείνο η Μαρία γλίστρησε και έπεσε στην αμαρτία. Λόγω δε της εκτάκτου καλλονής της έγινε διάσημος εταίρα, πόρνη. Έζησε έτσι 17 χρόνια, εμπορευόμενη το σαρκίον της. Έζησε με πολυτέλεια ο,τι επιθυμούσε το είχε.

Continue reading Κυριακή ε΄ νηστειών (Μαρίας της Αιγυπτίας) →

 5,380 total views

 Αποστολή Email          Εκτύπωση ανάρτησης

Το Σαββατο της Ε’ εβδομάδος των Νηστειών χαρακτηρίζεται στο εορτολόγιο της Εκκλησίας ως «Σαββατον του Ακαθίστου». Επίσης ο ύμνος αυτός ψάλλεται τμηματικώς κατά τα απόδειπνα των τεσσάρων πρώτων Παρασκευών της Τεσσαρακοστής. Την πέμπτη εβδομάδα γίνεται η ανακεφαλαίωσις. Δεν πιστεύω να υπάρχει άλλο υμνολογικό κείμενο της Εκκλησίας μας, που να χρησιμοποιήθηκε τόσες φορές όσες ο Ακάθιστος. Στα Μοναστήρια τον διαβάζουν κάθε ημέρα και όλοι οι μοναχοί τον γνωρίζουν από στήθους. Στις ενορίες είναι μία από τις προσφιλέστερες στον λαο ακολουθίες, που συγκεντρώνουν κάθε Παρασκευή βράδυ κατά την περίοδο της Τεσσαρακοστής ένα πλήθος κόσμου.

Η Παναγία την οποία υμνολογεί ο Ακάθιστος, σ ὅλη την μακραίωνη ζωή της Εκκλησίας είναι το κέντρο της ευλαβείας των χριστιανών, το πρόσωπο που μακαρίζουν, κατά την πρόρρησή της, «πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1, 48). Θα παρατρέξουμε το διαφιλονικούμενο θέμα του χρόνου της συντάξεως και του ποιητού του Ακαθίστου….Όποιος και αν ήταν ο ποιητής και με οποιοδήποτε ιστορικό γεγονός και αν συνδέθηκε πρωταρχικά ο Ακάθιστος, ένα είναι το αδιαμφισβήτητο στοιχείο, που μας δίνουν οι σχετικές πηγές, ότι ο ύμνος ψέλνονταν ως ευχαριστήριος ωδή προς την υπέρμαχο στρατηγό του Βυζαντινού κράτους. Κατά την παρατήρηση του Συναξαριστού ο ύμνος λέγεται «Ακάθιστος»,, γιατί τότε κατά την σωτηρία της Πολεως και από τότε μέχρι σήμερα, όταν οι οίκοι του ύμνου αυτού ψέλνονταν, «ορθοί πάντες» τους άκουγαν εις ένδειξη ευχαριστίας προς την Θεοτόκο, ενώ στους οίκους των άλλων κοντακίων «εξ έθους» κάθονταν.

Continue reading Ο Ακάθιστος ύμνος →

 8,585 total views,  1 views today

 Αποστολή Email                      Εκτύπωση ανάρτησης

«Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν»

Χείλη αγγελικά, αλλά και χείλη ανθρώπινα απηύθυναν τις λέ­ξεις αυτές προς την Παναγία Παρθένο, κατά την ώρα του Ευαγγελισμού, μετά το εισαγωγικό «χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ», πρόσθεσε ό αρχάγ­γελος την χαρακτηριστική αυτήν φράση, την τόσον τιμητική για την Παναγία μας «εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξι». Και ιδού ότι  δεν είχε περάσει πολύς χρόνος, και τις λέξεις αυ­τές τις επαναλαμβάνει προς την Παρθένο Μαρία ή συγγενής της Ελισάβετ, κατά την επίσκεψη της Παρθένου «εἰς την ὀρεινήν, εἰς πόλιν Ἰούδα… εἰς τον οἶκον Ζαχαρίου».

«Εὐλογη­μένη σὺ ἐν γυναιξί», προσφωνεί και ή Ελισάβετ την Παναγία Παρθένο. Το νόημα της φράσεως αυτής είναι, ότι,  μεταξύ όλων των γυναικών όλων των αιώνων και όλων των λαών, αυτή είναι ή κατ’ εξοχήν ευλογημένη, διότι αυτή εν μέσω όλης της γυναικείας φύσεως ευρέθη ή εκλεκτή, για να γίνει μητέρα του Υιού του Θεού. Αυτή εκλέγεται από τον Θεό, για να γίνει όργανο ευλογίας στούς ανθρώπους. Και γι’ αυτό ονομά­ζεται «εὐλογημένη ἐν γυναιξί», ως το εξαίρετο όργανο, δια του οποίου μετοχετεύεται ή ευλογία του Θεού στην ανθρωπότητα.

Continue reading Ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου →

 5,698 total views

 Αποστολή Email                      Εκτύπωση ανάρτησης

Εάν ζήσεις όπως προτείνει ο Χριστός θα μάθεις πράγματα που με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα τα μάθεις. Όλος ο Χριστιανισμός ήταν κόντρα στην λογική του κόσμου.
Η πίστη μας δεν μαθαίνεται με διαβάσματα και ακούσματα. Στην πράξη, με την εφαρμογή θα διαπιστώσουμε εάν είναι αλήθεια.

Την πίστη μας είναι ζωή και την μαθαίνουμε ζώντας! Μετά από 2000 χρόνια θα πιστεύουμε μόνο; Εάν δεν ζούμε τον Θεό, δεν τον ξέρουμε.

Ο διάβολος μας βοηθά να κάνουμε ελεημοσύνη, να νηστεύουμε, να παρθενεύουμε, να χτίζουμε Εκκλησίες γιατί ξέρει ότι μπορεί να μας ρίξει στην υπερηφάνια. Μόνο δύο πράγματα δεν θα σε αφήσει να κάνεις ο διάβολος: να πεις Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με και να πας να εξομολογηθείς. Τα λόγια είναι φτώχεια, με τη ζωή μας θα μιλήσουμε για τον Χριστό.

Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε το πρόβλημά μας και το πρόβλημα των άλλων. Επειδή είναι δύσκολο να διορθώσουμε τον εαυτό μας προτιμούμε να διορθώνουμε τον άλλον. «Δεν θα υπήρχαν ειδωλολάτρες εάν εμείς είμασταν χριστιανοί». (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Λόγοι άνευ βίου σιωπούν. Βίος άνευ λόγου βοά. Ζήσε με το σώμα σωστά για να ακολουθήσει η ψυχή. Πιο εύκολα πας στον Παράδεισο, παρά στην κόλαση. Για να πας στην κόλαση πρέπει να ιδρώσεις!

Όποια είναι η ζωή σου, αυτή θα είναι και η φιλοσοφία σου και όχι το ανάποδο.

Έχουμε πάψει να είμαστε απλοί. Ένας άνθρωπος έχει 1000 θελήματα. 1000 άγγελοι έχουν ένα θέλημα, πως να αρέσουν στον Θεό. Δεν υπάρχει αμαρτία που δεν την έχουμε αποδεχτεί πρώτα στο μυαλό μας.

Στην κόλαση δεν θα πάμε γιατί είμαστε αμαρτωλοί, αλλά γιατί δεν μετανοούμε και δεν πάμε να εξομολογηθούμε.

Είμαστε τεμπελάκηδες και ζητάμε ο Θεός να κάνει τη δουλειά μας!Πρέπει ο άνθρωπος να κάνει αυτό που αναλογεί στις δικές του δυνάμεις και μετά ο Θεός θα κάνει το θαύμα του. Δε μπορούμε εμείς να διαλέξουμε τους σταυρούς μας, άλλοι μας τους ετοιμάζουν…

Την ώρα του καρφιού θα φανεί πόσο χριστιανοί είμαστε. Η έλλειψη υπομονής δείχνει έλλειψη αγάπης, υπερβολικό εγωισμό κι υπερηφάνια. Η αγιότητα δεν είναι κολλητική.

Το διαδίκτυο και η τεχνολογία είναι πολύ καλή κι ευλογημένη. Λίγο την χρησιμοποιούμε, έχουμε αργήσει θα έπρεπε να έχουμε κάνει πολύ περισσότερα. Είμαστε πολύ καθυστερημένοι από την αμαρτία μας. Ποτέ οι χριστιανοί δεν είχαν τόσα όπλα να πολεμήσουν και να αμυνθούν.Το διαδίκτυο είναι θησαυροφυλάκιο και αποχωρητήριο. Από εμάς εξαρτάται που θα πάμε.

Δεν χρειαζόμαστε γαλαξίες καινούργιους, καθρέφτες χρειαζόμαστε για να δούμε τα ελαττώματά μας. Με το πρόσχημα της αγάπης θέλουμε να επιβάλλουμε τις σωστές απόψεις μας στους άλλους για να φανεί η ανωτερότητά μας.

Η αγάπη είναι το αγαπημένο ρούχο του διαβόλου… Αγαπά τα πάντα εκτός από τον Χριστό. Για να κυριαρχήσει το κακό, αρκεί να μην κάνουν τίποτα οι καλοί. Πρέπει να είμαστε αγωνιστές και να στηρίζει ο ένας τον άλλον. Μάθε από τον Ιούδα!

Γέροντας Νίκων

Πηγή: askitikon.eu

 Αποστολή Email                      Εκτύπωση ανάρτησης

 5,871 total views

 Αποστολή Email                 Εκτύπωση ανάρτησης

 «Φέρετε αὐτόν πρός με»

Στο σημερινό ιερό Ευαγγέλιο ένας δυστυχισμένος πα­τέρας φέρνει το άρρωστο παιδί του στο Χριστό και με δάκρυα παρακαλεί να τον θεραπεύσει. Με λόγια πού ρα­γίζουν κάθε ανθρώπινη καρδιά περιγράφει το δράμα του. Το παιδί του είχε «πνεῦμα ἄλαλο». ‘Όσες φορές κατα­λαμβανόταν απ’ αυτό έπεφτε κάτω, άφριζε, έτριζε τα δόντια του και ξεραινόταν σαν νεκρός. Ή ζωή του ήταν μαρτυρική. Από τα παιδικά του χρόνια βασανιζόταν από το δαιμόνιο. Μόνη του ελπίδα ήταν ό Χριστός. Γι’ αυτό έφερε το παιδί του και ικέτευε. Κι ο Ιησούς αφού πρώ­τα δοκίμασε την πίστη του με τον παντοκρατορικό του λόγο «ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ», απάλλαξε τον νέο από το τυραννικό δαιμόνιο και τον παρέδωσε στον πατέρα του υγιή.

Continue reading Κυριακή δ΄ νηστειών (Ιωάννου της Κλίμακος) →

 2,085 total views

 Αποστολή Email                 Εκτύπωση ανάρτησης

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι μεγάλη εορτή και πανήγυρης. Είναι η Τρίτη Κυριακή των νηστειών εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως. Παντού οι ορθόδοξοι τρέχουν στις εκκλησίες, ασπάζονται τον τίμιο σταυρό, παίρνουν από το χέρι του ιερέως τα αγιασμένα άνθη, και ψάλλουν «Τὸν σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ τὴν Ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομε». Άλλα φτάνουν αυτά; Αυτά είναι τύπος. Τύπος αναγκαίος βεβαίως, αλλά η ουσία είναι αλλού. Ποια είναι ή ουσία, και ποιό είναι το περιεχόμενο της σημερινής εορτής; Σήμερα ο αληθινός Χριστιανός αισθάνεται κάτι ιερό, αισθάνεται το ρίγος του εσταυρωμένου. Ο Χριστός απευθύνεται προς τους ανθρώπους όλων των αιώνων και ορίζει τους όρους τους οποίους μπορεί κανείς να γίνει Χριστιανός και να ενταχθεί στην στρατιά του. Τον ακούμε να λέει «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν», όποιος θέλει. Continue reading Κυριακή γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως) →

 5,211 total views

 Αποστολή Email         Εκτύπωση ανάρτησης

«Τέκνον, ἀφέωνται σοί αἱ ἁμαρτίαι σου»

Ακούσαμε σήμερα, αγαπητοί μου, το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που μας ανέγνωσε η αγία μας Εκκλησία, Β΄ Κυριακή των Νηστειών, ημέρα που πανηγυρίζουμε τη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά. Και μας το διάβασε για να μας οδηγήσει στην μετάνοια αφού ο Χριστός πρώτα θεράπευσε τη ψυχή του παραλύτου της περικοπής μας και έπειτα το σώμα του. Πως όμως συνέβη τούτο; Τέσσερις σπλαγχνικοί άνθρωποι είδαν τον παράλυτο και αποφάσισαν ότι δεν έπρεπε να τον αφήσουν αβοήθητο. Πίστευαν ότι ο Χριστός μπορούσε να τον θεραπεύσει.

Πολλοί έβλεπαν τον παράλυτο. Τον έβλεπαν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, τον έβλεπε κι όλος ο Ιουδαϊκός λαός. Τι έκαναν όμως; Τίποτα. Οι τέσσερις αυτοί άνθρωποι, άγνωστοι μεν σε μας, γνωστοί όμως στο Θεό, ήθελαν να μεταφέρουν τον παράλυτο στο Χριστό. Δεν περίμεναν να πάει ο Χριστός στο παράλυτο. Πως όμως; Σκέφτηκαν διάφορους τρόπους. Η αγάπη, αδελφοί μου, είναι εφευρετική. Έτσι βρήκαν τον τρόπο μεταφοράς του παραλύτου. Τον έβαλαν πάνω σε ένα φορείο και τον πήγαν στο σπίτι όπου δίδασκε κείνο τον καιρό ο Χριστός. Τότε όμως βρήκαν μπροστά τους ένα πρόβλημα. Στο σπίτι υπήρχε πλήθος λαού που δεν άνοιγε δρόμο να περάσει το φορείο με τον παράλυτο. Όλοι κρατούσαν σφικτά τις θέσεις τους. Το θέαμα του δυστυχισμένου αυτού ανθρώπου κανέναν απ’ αυτούς δεν συγκινεί. Θα περιμέναμε οι Γραμματείς και Φαρισαίοι που διάβαζαν το Νόμο να φανούν και εφαρμοστές του.

Αλλά δεν τον εφάρμοζαν. Τότε, πως έβαλαν οι τέσσερις σπλαγχνικοί άνθρωποι τον παράλυτο στο σπίτι; Είπαμε ότι η αγάπη είναι εφευρετική. Και βρήκαν τον τρόπο. Ανέβηκαν στη σκεπή του σπιτιού, όπως γνωρίζουμε από το ευαγγελικό ανάγνωσμα, «ἀπεστέγασαν τήν στέγη»,  όπως μας λέει ο ευαγγελιστής Μάρκος, και κατέβασαν τον παράλυτο με σχοινί μπροστά στο Χριστό. Και ο Χριστός σταματώντας για λίγο την ομιλία του, βλέπει την πίστη των τεσσάρων αυτών ανθρώπων, των αχθοφόρων της αγάπης, και απευθύνεται προς τον παράλυτο λέγοντάς του: «τέκνον, ἀφέωνται σοί αἱ ἁμαρτίαι σου».  Παιδί μου, του λέει, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου. Η πίστη των τεσσάρων αυτών ανθρώπων τους έκαναν να αγαπήσουν τον άγνωστο άνθρωπο γι’ αυτούς και να τον σώσουν οδηγώντας τον στο Χριστό. Αλλά γιατί ο Χριστός να θεραπεύσει πρώτα την ψυχή του παραλύτου;

Continue reading Κυριακή β΄ Νηστειών (Γρηγορίου του Παλαμά) →

 5,299 total views

 7,760 total views