Αποστολή Email     Εκτύπωση ανάρτησης

Η πρώτη Κυριακή της μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι αφιερωμένη στη νίκη της Ορθοδοξίας εναντίον της εικονομαχίας και όλων των αιρέσεων. Πριν από δώδεκα αιώνες επί εκατό χρόνια αναστατώθηκε η χριστιανοσύνη για το ζήτημα των ιερών εικόνων. Η αφορμή και το πρόσχημα ήταν η προσκύνηση των ιερών εικόνων, η αίρεση όμως είχε βαθύτερες ρίζες, κι όπως είπε ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ήταν μια «ἀθεώτατη μεταστοιχείωσις τῶν ἁπάντων», απέβλεπε δηλαδή σε μια γενική ανατροπή της Εκκλησίας. Ήταν μια ατυχής ανάμιξη του Κράτους στα πράγματα της Εκκλησίας, σαν εκείνες που πολλές φορές δυστυχώς έγιναν στην Ιστορία, εξαιτίας των οποίων πάντα η Εκκλησία πλήρωσε ξένες αμαρτίες.

Η εικονομαχία, ήταν μια από τις πιο δραματικές περιπέτειες της Εκκλησίας, όταν το Κράτος ήλθε σε σύγκρουση μαζί της. Φανερά μεν ήταν το ζήτημα των εικόνων, στην ουσία όμως, γιατί το Κράτος ήθελε μια ριζικότερη αλλαγή και μεταρρύθμιση των εκκλησιαστικών πραγμάτων. Στο τέλος νίκησε πάλι η Εκκλησία και επικράτησε η ορθή πίστη γιατί πάντα η Εκκλησία νικά, όταν αγωνίζεται για τα δίκαια του Θεού. Σ’ εκείνη λοιπόν τη νίκη και γενικά στους αγώνες και στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας είναι αφιερωμένη η σημερινή εορτή. Η ορθόδοξη πίστη μας είναι η πολύτιμη κληρονομιά των Πατέρων μας.

Continue reading Κυριακή α΄ νηστειών (Της Ορθοδοξίας) →

 Αποστολή Email     Εκτύπωση ανάρτησης

Καθαρά Δευτέρα σήμερα, αρχή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Εχθές η συγνώμη και από σήμερα ημέρα πένθους και νηστείας σωματικής, αλλά κυρίως όμως πνευματικής. Σήμερα είναι ημέρα αργίας. Η εκκλησία μας πενθεί και αρχίζει από πρωίας με πολύωρες κατανυκτικές ακολουθίες και προσευχές. Οι περισσότεροι όμως από μας τους ορθοδόξους χριστιανούς ακολουθούμε λαϊκές παραδόσεις και όχι θρησκευτικές. Έτσι λοιπόν οι χριστιανοί μας θα βγουν στην ύπαιθρο με τα λεωφορεία, με τα αυτοκίνητά τους, θα το στρώσουν στο γλέντι, στο χορό και στη μέθη, την οποία όπως ακούσαμε εχθές στο Αποστολικό ανάγνωσμα την καυτηριάζει ο λόγος του Θεού…

Βέβαια, το να υψώσουν τα παιδιά το χαρταετό τους αυτό δεν είναι κακό, που θα γιορτάσουν τα κούλουμα και άλλα έθιμα…θα μείνουν όμως, και αυτό είναι σημαντικό, μακριά όμως από αυτό που ζητά αυτή την ημέρα η Ορθόδοξος Εκκλησία μας. Αρκετοί θα νηστέψουν με άλαδες τροφές, και άλλοι θα κάνουν μονοήμερη ή διήμερη ή και τριήμερη νηστεία. Ακόμα όσοι μπορούν μόνο με νερό και αντίδωρο. Και αυτή είναι η πρώτη καλή αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Καθαρά Δευτέρα είναι ημέρα πένθους. Continue reading Ποιο είναι το νόημα της καθαράς Δευτέρας; →

 Αποστολή Email     Εκτύπωση ανάρτησης

Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, λέγεται – «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το πρώτο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής).

Ο λόγος που το καθιέρωσε η Εκκλησία μας, παρ’ ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδή πολλοί κατά καιρούς απέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνούς ή και μερικοί, λόγω πτώχειας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημοσυνών, «οι θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι θέσπισαν το μνημόσυνο αυτό υπέρ πάντων των άπ’ αιώνος εύσεβώς τελευτησάντων Χριστιανών».

Επειδή την Κυριακή της Απόκρεω ποιούμε ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και οι κεκοιμημένοι μας ακόμη δεν κρίθηκαν, τους μνημονεύουμε σήμερα και, επικαλούμενοι το άπειρο έλεος Του, παρακαλούμε τον Θεό με το μνημόσυνο πού κάνουμε, να τους αναπαύσει. Συγχρόνως δε, ενθυμούμενοι και εμείς το θάνατο και «διεγειρόμεθα προς μετάνοιαν…».

 Αποστολή Email     Εκτύπωση ανάρτησης

 Αποστολή Email     Εκτύπωση ανάρτησης

Μία καλοπροαίρετη ψυχή διαπιστώσαμε ότι, ενώ έχει γίνει ήδη ανάδοχος, δεν γνώριζε καν αν είναι καλά στην υγεία του το πνευματικό της παιδί, καθώς επίσης και τα σημαντικά καθήκοντα που απορρέουν από αυτήν την ιδιότητα. Με αφορμή λοιπόν αυτό το γεγονός γράψαμε τα παρακάτω με απώτερο σκοπό την ποιμαντική καθοδήγηση των αναδόχων, έτσι ώστε να προβληματίσει τόν ήδη ανάδοχο αλλά και να προετοιμάσει αυτόν που πρόκειται να γίνει, προσεγγίζοντας το όλο μυστήριο του βαπτίσματος πιο συνειδητά με περισσότερη πίστη, θέτοντας θεμέλια πνευματικά και όχι μόνο υλικά.

Χαρακτηριστικό είναι αυτό λοιπόν που λέει ο «Άγιος Νικόδημος»: Άν οι ανάδοχοι ήξεραν το τί λένε, τί υπόσχονται κατά τις κατηχήσεις και το βάπτισμα και τί μεγάλη ευθύνη αναλαμβάνουν, δεν θα ήθελαν να βαπτίσουν ούτε και αν τους παρότρυναν με θερμά παρακάλια.
Continue reading Ο ρόλος του αναδόχου →

 Αποστολή Email     Εκτύπωση ανάρτησης

«Νεκρός ἤν καί ἀνέζησε, καί ἀπολωλῶς ἤν καί εὑρέθη».

Αγλάισμα των παραβολών και ατίμητο κειμήλιο του Ευαγγελικού θησαυρού ονόμασαν, αγαπητοί μου αδελφοί, οι πατέρες τη παραβολή του Ασώτου υιού. Γιατί μέσα από αυτή την παραβολή ζωγραφίζεται από τον «θείο καλλιτέχνη», η απέραντη και ανυπέρβλητη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο. Φαίνεται όλο το ύψος της αγάπης του Θεού, που δεν αγαπά μόνο τους δικαίους, τους ενάρετους και τους εκλεκτούς, αλλά η αγάπη του Θεού αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους με μεγαλύτερη θέρμη και με ειλικρινέστερο πόνο ακόμη και τον χειρότερο αμαρτωλό, εξάλλου ο Χριστός είπε «οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοια».

Έτσι λοιπόν, συνεχίζει η παραβολή να μας λέει: «εἶδεν αὐτόν ὁ πατήρ αὐτοῦ καί εὐσπλαγχνίσθη καί δραμῶν ἐπέπεσεν ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ καί κατεφίλησεν αὐτόν», δηλαδή, ο γεμάτος αγάπη πατέρας, όταν είδε από μακριά τον αγνώριστο και σε κακά χάλια υιό του, έτρεξε, τον αγκάλιασε και τον κατεφίλησε. Αγνώριστος ήταν και όμως η αγάπη του πατέρα τον γνώρισε και τον αποκατέστησε στη πρώτη δόξα. Όταν βρισκόταν στο σπίτι τού πατέρα ο μικρότερος υιός, είχε άφθονα όλα τα αγαθά και ήταν χαρούμενος και ευτυχισμένος, γιατί είχε ακόμη την φροντίδα και την στοργή του πατέρα του.

Όμως, από απερισκεψία, θεωρεί την υπακοή στο πατέρα σαν αιχμαλωσία και σκλαβιά, παρακινούμενος μάλλον και από τους «φίλους» ζητάει την ελευθερία του, να χαρεί τα νιάτα του μακριά από την επίβλεψη του πατέρα του. Και αφού ζήτησε την προβλεπόμενη περιουσία έφυγε και πήγε «σέ χώραν μακράν» όπου εκεί κατασπατάλησε όλη την περιουσία του σε πονηρές διασκεδάσεις και σε κτηνώδεις απολαύσεις. Φυσικό και επόμενο ήταν με την τόσο σπάταλη ζωή που έκανε να χάσει όλη την περιουσία του, να δυστυχήσει και να κινδυνέψει να πεθάνει από την πείνα, εάν δεν βρισκόταν κάποιος να τον μαζέψει και να τον προσλάβει ως χοιροβοσκό.
Continue reading Κυριακή του Ασώτου →

 Αποστολή Email     Εκτύπωση ανάρτησης

Σήμερα ἡ ἐκκλησία μᾶς ἑορτάζει τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε πού τόν δέχθηκε στίς ἀγκαλιά τοῦ ὁ δίκαιος Συμεών. Ἡ ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς εἶναι δεσποτική ἑορτή, ἑορτή δηλαδή πού εἶναι ἀφιερωμένη στό Δεσπότη Χριστό.

Ὅταν πέρασαν σαράντα ἡμέρες ἀπό τήν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ Παναγία Μητέρα του καί ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, σύμφωνα μέ τήν διάταξη τοῦ παλαιοῦ νόμου, τόν πρόσφεραν στό ναό. Ὁ νόμος ὅριζε γιά τή μητέρα ὅτι σαράντα ἡμέρες μετά τή γέννηση ἔπρεπε νά παρουσιαστεῖ στό ναό γιά νά καθαριστεῖ, καί γιά τό πρωτότοκο ἀρσενικό παιδί ὅτι ἔπρεπε νά ἀφιερωθεῖ στό Θεό. Τό συναξάριο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς εἶναι εὐαγγελικό, ὅτι δηλαδή ξέρουμε καί μποροῦμε νά ποῦμε γιά τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου μας τό διηγεῖται τό ἱερό εὐαγγέλιο.

Στό δεύτερο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του, μέ πληροφορίες πού θά πρέπει νά εἶχε ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς μᾶς διηγεῖται καί μᾶς περιγράφει ὅτι συνέβη στό ναό ἐκείνη τήν ἡμέρα. Γι’ αὐτό τό καλύτερο πού ἔχουμε τώρα εἶναι νά ἐπαναλάβουμε τό εὐαγγελικό κείμενο στή δική μας γλώσσα. Ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς πού ἡ παράδοση τόν θέλει νά ἦταν ζωγράφος, εἶναι πραγματικά ζωγράφος στή διήγηση καί περιγραφή τῶν γεγονότων τῆς ἱερῆς ἱστορίας. Continue reading Η Υπαπαντή του Κυρίου →

 Αποστολή Email     Εκτύπωση ανάρτησης

Όπως έγινε λίγο πριν γνωστό, στη χορεία των Αγίων της Εκκλησίας μας συγκαταλέγεται επίσημα από σήμερα ο μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης. Παρουσιάζουμε, λοιπόν για τους αναγνώστες της “Πεμπτουσίας” ένα σημείωμα για τους περισσότερο χαρακτηριστικούς σταθμούς του βίου του αγίου ανδρός.

Ο όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς στα Φάρασα της Καππαδοκίας το έτος 1924, λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Στην Ελλάδα, η οικογένεια του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Γαλουχούμενος με τις διηγήσεις για το θαυμαστό βίο του αγ. Αρσενίου, έλεγε ότι θα γίνει μοναχός από την ηλικία των 5 ετών! Και αφού έμαθε να διαβάζει, αγαπημένη του ασχολία υπήρξε η ανἀγνωση των βίων των Αγίων, των οποίων εμιμείτο τους ασκητικούς αγώνες με θερμό ζήλο.

Continue reading Αγιοκατάταξη Μοναχού Παϊσίου Αγιορείτου →